به چشمانت که مینگرم

Gözlerine bakarken
به چشمانت که مینگرم
güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma,
،عطر خاک آفتاب خورده در سرم میپیچد 
bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde
kayboluyorum...
.و در گندمزاری، لابلای کشت گم میشوم 
Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,
،پرتگاهی بی مفهوم و پهناوریست که برقی سبز میزند، چشمانت
durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:
 :و به ماده ای ابدی ماند که آسودگی و تغییر را با آن کاری نیست
sırrını her gün bir parça veren
 هر روز بخشی از رازش را پرده بر میدارد
fakat hiç bir zaman
ولی هرگز
büsbütün teslim olmayacak olan...
.نه آن بخشی که تسلیم ناپذیر است

Nazim Hikmet
ناظم حکمت