امروز آخرین روز کاری امسال برای منه. تا چند ساعت دیگه بیشتر سر کار نیستم، یعنی ساعتهای اضافه کاری رو باید یک جایی استفاده کنم وگرنه همه اشون به باد هوا میرن! اینقدر که اینجا خلوته که پرنده هم پر نمیزنه، شاید بیشتر مردم مرخصی گرفته باشن و دارن خودشون رو برای فردا شب آماده میکنن، شبی که توی این کشور توی خیابونا و اماکن عمومی بسیار خلوت خواهد بود. اینجایی ها برعکس ماها که مرتب با خانواده و اقوام در تماس هستیم، زیاد در بند معاشرت با نزدیکانشون نیستن، به همین خاطر هم شاید بشه گفت که این شب تنها شب ساله که خانواده ها دور هم جمع میشن، غذایی میخورن (اینقدر زیاد که تا ماهها باید تاوان این پرخوری رو با ورزش کردن و رژیم گرفتن پس بدن)، آواز میخونن و بازیهای مخصوص این ایام رو میکنن. برای بچه ها شاید این شب یکی از بهترین شبهای سال باشه. تمام سال رو به عشق این شب در رؤیاهای کادوهایی که قراره بگیرن به سر میبرن...
برای کسایی که به این دیار کوچ کردن شاید این ایام دقیقاً همون مفهومی رو که برای اینجاییها داره، نداشته باشه، ولی در عین حال این تعطیلات برای اونا هم فرصتی برای فراغت و دیدن دوست و قوم و خویشه. نکتۀ جالبی که من توی این سالهایی که اینجا زندگی کردم این سؤال همیشگیه که از ماها پرسیده میشه: شما هم کریستمس رو جشن میگیرین؟ :) و جواب استاندارد ما همیشه اینه که: بله ولی شاید نه به شکلی که شما رسم دارین، نه اون همه دغدغه و نه اون همه پرخوری و نه اون همه نوشیدن بیش از حد که منجر به این بشه که فرزندان ما از رفتارهای عجیب و غریب ما در حال مستی، با اون نگاه معصومانه اشون بهمون خیره بشن و از خودشون بپرسن: چرا این بزرگترها چنین رفتارهای زشت و زننده ای میکنن؟! مگه مجبورن که هر سال همین فیلم و تئاتر رو تکرار کنن؟! پس اینا کی میخوان بزرگ شن؟!
برای عموناصر، کریستمس امسال ایامی بسیار آروم و خوشایند در کنار دوستان قدیمیش و یاورهای همیشه مؤمنش خواهد بود. سالهاست که از این موهبت که خداوند نصیبش کرده، محروم بوده... عموناصر برای همۀ خوانندگان مؤمن به این خونۀ مجازی که درش به روی همه همیشه باز بوده و تا جون در دستهاش هست خواهد بود، آرزوی ایامی بسیار لذتبخش و روح افزا رو داره. به امید اینکه این سال با تمام بدیهاش، با تمامی بدیومیهاش برای همیشه پشت سر گذاشته بشه، و روسیاهی به ذغال بمونه و بس! ایامتان به کام بادا!
برای کسایی که به این دیار کوچ کردن شاید این ایام دقیقاً همون مفهومی رو که برای اینجاییها داره، نداشته باشه، ولی در عین حال این تعطیلات برای اونا هم فرصتی برای فراغت و دیدن دوست و قوم و خویشه. نکتۀ جالبی که من توی این سالهایی که اینجا زندگی کردم این سؤال همیشگیه که از ماها پرسیده میشه: شما هم کریستمس رو جشن میگیرین؟ :) و جواب استاندارد ما همیشه اینه که: بله ولی شاید نه به شکلی که شما رسم دارین، نه اون همه دغدغه و نه اون همه پرخوری و نه اون همه نوشیدن بیش از حد که منجر به این بشه که فرزندان ما از رفتارهای عجیب و غریب ما در حال مستی، با اون نگاه معصومانه اشون بهمون خیره بشن و از خودشون بپرسن: چرا این بزرگترها چنین رفتارهای زشت و زننده ای میکنن؟! مگه مجبورن که هر سال همین فیلم و تئاتر رو تکرار کنن؟! پس اینا کی میخوان بزرگ شن؟!
برای عموناصر، کریستمس امسال ایامی بسیار آروم و خوشایند در کنار دوستان قدیمیش و یاورهای همیشه مؤمنش خواهد بود. سالهاست که از این موهبت که خداوند نصیبش کرده، محروم بوده... عموناصر برای همۀ خوانندگان مؤمن به این خونۀ مجازی که درش به روی همه همیشه باز بوده و تا جون در دستهاش هست خواهد بود، آرزوی ایامی بسیار لذتبخش و روح افزا رو داره. به امید اینکه این سال با تمام بدیهاش، با تمامی بدیومیهاش برای همیشه پشت سر گذاشته بشه، و روسیاهی به ذغال بمونه و بس! ایامتان به کام بادا!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر