دوست واقعی

دیروز یه جایی نوشته ای خوندم که خیلی به دلم نشست: همۀ آدما حرفهای توی رو میشنوند، دوستات به حرفهات گوش میکنن، ولی بهترین دوستات اونایی هستن که به حرفهای ناگفته ات گوش میکنن... واقعاً میتونم بگم که چه حقیقتی در پس این چند تا جمله نهفته است! دوست واقعی به معنی اخص کلام روی درخت سبز نمیشه. وقتی یک چنین دوستی رو به دست آوردی هرگز نباید از دستش بدی و نباید بذاری که هیچ چیزی خدشه ای توی دوستیتون به وجود بیاره! به یقین به دست آوردن یک دوست واقعی توی زندگی اصلاً کار آسونی نیست، ولی از اون مشکلتر اینه که اگر این شانس رو داشتی که چنین کسی سر راهت قرار بگیره، نگه داشتن این دوستی به مراتب مشکلتر از به دست آوردنشه! در این راه دشمنای زیادی ممکنه سر راهت قرار بگیرن و چه بسا بخوان که به طریقی سدی سر راهت قرار بدن... و باید به این رفاقت مؤمن بود و نگذاشت که این بدسگالان به آمال پلیدشون لحظه ای نزدیک بشن!
ای، عموناصر، فقط شاید فقط خودت بدونی و خدای خودت که چقدر این پلیدان خون به دلت کردن و هنوز هم دست بردار نیستن، تا به مقاصد شرشون نرسیدن! ولی ناراحت نباش و به راه خودت ادامه بده! اگر به خدای عیسی،  به خدای موسی و  به خدایگونه های دیگه اعتقادی نداری، ولی به خدای خودت که ایمان داری! این دنیا بازیهای زیادی داره و هرگز همه چیز همینجور نخواهد موند. همۀ ما یک روزی توی همین دنیا باید جوابگوی اعمالمون باشیم، همینجا، نه در بهشتی و نه در جهنمی! عدالت در همین کرۀ خاکی برای تک تکمون به طریقی برقرار خواهد شد... از ابد همین بوده و تا ازل هم چنین خواهد بود:
رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
چنان نماند ، چنین نیز هم نخواهد ماند