"نسل دو سر طلا"

ازدیروز صبح هر جا رو توی دنیای مجازی نگاه میکنی خبر از جایزۀ اسکاریست که فیلم جدائی نادر از سیمین برد. این خبر به یقین نه تنها برای ما و هموطنانمون مایۀ مسرت و شادی بود، بلکه به همون شکل برای خیلی دیگه از ملیتها هم شاید عجیب بود. ولی حتی اگر هم براشون عجیب بود باز این خبر رو در رسانه هاشون منعکس کردن... خیلیهاشون در هر صورت! اینجایی که ما زندگی میکنیم، تعداد هموطنان حدوداً طبق آمار رسمی نزدیک به یک درصد جمعیت کل کشوره. نمیشه گفت که در مقایسه با بقیۀ اقشار مهاجر ما تعدادمون زیاده ولی مسلماً کم هم نیستیم. تعدادمون اینقدر هست که هر سال چهارشنبه سوری ما که بهش "جشن آتش" نام دادن، از یادشون نمیره و حتی سر تحویل سال کلی از آدمای معروف اعم از نخست وزیر و سیاستمدارا و هنرمندا میان توی تلویزیون و عید نوروز رو تبریک میگن.
وقتی فیلم جدایی نادر از سیمین جایزه قبلی رو برد، در هیچکدوم از رسانه هاشون حتی کوچیکترین خبری در این مورد ندادن. پیش خودمون گفتیم که خب لابد این جایزه اش از اهمیت زیادی برخوردار نبوده و دلیلش اینه! ولی از دیروز من تمام اخبار این مملکت رو پی گرفتم و شما باورتون میشه که هیچ جا از این جریان صحبتی نکردن! حالا شما اگه به جای ماها اینجا بودین این رو چطور تعبیر میکردین؟! آیا به نظر شما هم این جریان عجیب به نظر نمیومد؟! شما هر چی میخواین بگین که ماها اینجا حساس شدیم و نسبت به چیزای "کوچیک" حساسیت به خرج میدیم، ولی واقعیت اینجاست که در برابر بعضی چیزا نمیشه به سادگی چشمها رو بست و سکوت کرد... اون موقع که میگم که ماها "نسل دو سر طلا" هستیم بیخود نیست: اون از رسانه های اون طرف که توی روز روشن و  در حالیکه میلیاردها آدم سخنرانی کارگردان این فیلم رو دیدن و شنیدن، با وقاهت هر چه تمومتر حرفهاش رو به نفع خودشون تحریف میکنن و با پررویی در برابر این سؤال که منبع این خبری که منتشر کردن کجاست، هم میگن که "موثقه و باقیش به شما ربطی نداره"، و این از رسانه های این طرف که خدا میدونه از چه روی اصلاً به روی مبارک نمیارن و ابداً عین خیالشون هم نیست!