خنده داره واقعاً که چطور بعضی از آدمها سرشون رو مثل کبک توی برفها فرو می کنند و از اون زیر سعی می کنند اطرافیان رو متقاعد کنند که ای خلق الله، اینی که از برفها بیرونه سر منه و ساده لوحانه می پندارند که چون خودشون فراتر از نوک بینیشون رو زیر برفها نمی بینند، بقیه هم توان دیدن اونا رو ندارند... از همه مهم تر فراموش می کنند که کی بودند و چه کارها در زندگی کردند، تصور می کنند که دیگران هم اگر به روی خودشون نمیارند، دلیل بر موافقتشونه... بی خبرند از اینکه نگاههای متوجه به سویشون از در تحقیره نه از روی "تحسین"... آنکس که نداند و نداند که نداند، در جهل مرکب ابدالدهر بماند...ا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر