"در بارۀ الی"

در سفر آخر به وطن عزیزی فیلم در بارۀ الی رو برام آورد و به تماشاش نشستم. از اون فیلمهایی بود که آدم باید به تک تک دیالوگهاش گوش کنه تا چیزی رو توی فیلم از دست نده. ولی از اونجایی که فیلم رو توی فضایی نگاه کردم که سر و صدا یک کمی زیاد بود راستش با خودم گفتم که حتماً باید یک بار دیگه از اول این فیلم رو تماشا کنم. ماهها از اون تاریخ گذشت و برای من دیگه به هر دلیلی فرصتی دست نداد، یعنی به عبارت بهتر شاید هم فرصتی پیش میومد ولی احتمالاً توی ذهنم دیگه به روز نبود. تا دیشب که نمیدونم چرا به فکر این فیلم افتادم! یعنی مدتها بود که دانلودش کرده بودم و در کامپیوتر در دسترس بود، ولی دیشب به هر روی همه چیز مناسب برای دیدن این فیلم بود... و چه فیلمی جداً! من تعجب میکنم که چطور فیلم جدایی نادر از سیمین تونست جایزۀ اسکار رو از آن خودش بکنه که البته کاملاً برحق بود ولی این فیلم اون اندازه که باید بازتاب جهانی پیدا نکرد! نمیدونم شاید هم اگر اسکار دریافت میکرد اون موقع وضعش متفاوت میشد!
درست به مانند جدایی نادر از سیمین مسائل اجتماعی اون جامعه رو زیر ذره بین برده بود کارگردان در این فیلم. اگر بخوایم یک کلمۀ کلیدی برای خلاصه کردن موضوع اصلی فیلم براش پیدا کنیم، کارمون اصلاً سخت نخواهد بود، و کلمۀ انتخابی "دروغ" خواهد بود! کل داستان فیلم بر این محور یعنی محور دروغ در حال چرخشه. همه به هم دروغ میگن، دوست به دوست، زن به شوهر، شوهر به زن، پدر و مادر به فرزند، فرزند به والدین و ...! و وقتی آدم به عمق این جریان نگاه میکنه چاره ای به جز اعتراف کردن نداره،  اعتراف به اینکه دروغ در اون جامعه ریشه ای بسیار عمیق داره... و متأسفانه این تبدیل به یک بخش از فرهنگ جامعۀ ما شده و در بعضیها دیگه از حالت فرهنگی خارج شده و به مرحلۀ بیماری رسیده، کسایی که شاید قبلاً هم در اینجا ازشون سخن روندم، کسایی که تمام زندگیشون دروغه و نه فقط به دیگران دروغ میگن بلکه به خودشون هم دائم در حال دروغ گفتن هستن...
به هیچ عنوان نمیخوام داستان فیلم رو در اینجا تعریف کنم و فقط به همۀ اونایی که اهل دیدن فیلمهایی هستن که  جداً ارزشش رو داره یکی دو ساعتی رو جلوی کامپیوتر یا جعبۀ جادو نشست، توصیه میکنم که حتماً این فیلم رو ببینن. از اینجا میتونین یا مستقیم آنلاین تماشا کنین یا اگر سرعت اینترنتتون بالاست دانلودش کنین.