بزرگترین منتقد نوشته های هر کس خودشه. اگر آدم خودش از نوشته هاش خودش خوشش نیاد، مطمئناً این احساس رو لابلای کلمات جا میده و خواننده نیز این رو متعاقباً حس می کنه... خیلی وقتا پیش میاد که نوشته هایی رو می نویسم ولی بعد از خوندنشون خودم احساس خوبی بهم دست نمیده و بعد پاکشون می کنم... نمی دونم آیا این یک نوع خود سانسوریه و یا فقط میل به پرفکسیونیزمه!؟... هر چه که هست باعث میشه که من خیلی وقتها نوشته هام رو در همون نطفه خفه می کنم... شاید هم به تعبیری احساساتی رو که اون نوشته ها ازشون منتج میشند!...ا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر