زردها بیهوده قرمز نشدند قرمزی رنگ نیانداخته بیهوده بر دیوار صبح پیدا شده اما آسمان پیدا نیست گرته روشنی مرده برفی، همه کارش آشوب بر سر شیشه هر پنجره بگرفته قرار من دلم سخت گرفته است از این میهمان خانه مهمان کش روزش تاریک که به جان هم نشناخته، انداخته است چند تن خواب آلود، چند تن ناهموار چند تن نا هشیار که به جان هم نشناخته . انداخته است
Ah benim sevdalı başım
آه ای سر دلباخته من Ah benim şair telaşım
آه ای سراسیمگی شاعرانه من Ah benim sarhoşluğum
آه ای مستی من Ah çılgın yüreğim
آه ای دل دیوانه من Sus artık uslandır beni
دگر سکوت کن، رام کن مرا
Kaç okyanus geçtim böyle
از چند اقیانوس چنین گذشتم Kaç denizde yitip gittim
در چند دریا محو شدم و رفتم Kırılmış direkler yırtık yelkenlerle
با دکلهای شکسته، بادبانهای از هم گسسته Kaç seferden yorgun döndüm
از چند سفر مانده بازگشتم
Ah benim yaralı ruhum
آه ای روح مجروح من Ah benim insan kusurum
آه ای قصور انسانی من Ah benim isyanlarım, ah yalnızlıklarım
آه ای عصیان من، آه ای تنهایی من Gel artık uslandır beni
بیا دگر و رام کن مرا
Ah benim iyimser yanım
آه ای سمت خوشبین من Ah benim aldanışlarım
آه ای توهمات من Ah benim kavgalarım
آه ای مبارزات من Ah pişmanlıklarım
آه ای پشیمانیهای من Sus artık uslandır beni
دگر سکوت کن، رام کن مرا
