فرامرز اصلانی - برای همه ی نداهای ایران
برای آنان که دیگر نیستند لیک همیشه خواهند بود
ترانه پیشکش ناچیزیست در برابر خود
از ته تاریکی چه صدایی برخاست
در سکوتی بودیم که ندایی برخاست
نه ز یک جا که همه اهل جهان فهمیدند
کین گل پرپر باغ ز چه جایی برخاست
آنکه افتاد به خاک
آنکه در گوشه ی میدان جان داد
عاشق مام وطن بود بدان
جان خود بهر تو و ایران داد
همه ی دنیا را مرگ تو افسون کرد
درد این ملت را باز هم افزون کرد
خون سرخی که تو را گلگون کرد
همه دلهای جهان را خون کرد
For those who are not with us
but they always will be
a song is a tiny gift
From the bottom of the darkness
a sound arose
we were in the silence
when a voice [Neda] arose
Not from one direction
all the people of the world found out
where this wasted flower arose
She, who fell to the ground
who died in a corner of the [battle] field
she was in love with the motherland
she gave her life for YOU and IRAN
The whole world was captivated by your death
and once again the torment of this nation was increased
The red blood that reddened you
made all hearts in the world bleed
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر